Kripto Para Öncesi Çatışmalar Her Zaman Hükümetleri Tercih Etti Paranın hikayesinde tarih açıktır:

Ulus devletlerin özel rekabete ve çok fazla güce karşı sabrı sınırlıdır.

Matt Damon'dan Twitter'ın @Jack kadar hızla büyüyen kripto para birimi inanan ordusuna yeni bir çağın şafağındayız. Ancak Menkul Kıymetler ve Borsa Komisyonu Başkanı Gary Gensler tamamen başka bir şey görüyor: acilen bir çöküşe ihtiyaç duyan para yaratmanın "Vahşi Batı"sı.

Milyarlar tehlikedeyken, güçlü kurumsal yatırımcılar tarafından tutulan miktarın giderek artması kimin üstünlüğüne sahip? Küresel tarih açısından, açıktır: Ulusal hükümetler modern zamanlarda yenilmezdir.

Paranın hikayesi birçok şekilde anlatılabilir, ancak çok yıllık bir çatışma, tam olarak kimin para kazanma hakkına sahip olduğu konusundaki mücadeledir. İnsanlık tarihinin büyük bir kısmında, her türlü hükümet genellikle bu yetkiye sahip çıkarken, birçok rekabeti tolere etti: diğer ülkelerden gelen paralar, özel jetonlar ve diğer para birimi biçimleri,

18. yüzyılın sonlarında, modern ulus devletlerin yükselişi paranın tekelleşmesiyle el ele gittiğinde bu durum değişti. Özel para birimleri işlerini ne kadar iyi yerine getirseler de, neredeyse kaçınılmaz olarak yetkililere karşı koştular.

İngiltere'nin mücadelesi zamanın simgesiydi. Devlet tarafından basılan madeni paralar çoğunlukla altın ve gümüşlerden yapılmıştı ve küçük işlemler için çok değerliydi. Birmingham'ın düğmecileri devreye girdi. Para tarihçisi George Selgin'in "İyi Para"dakronikleştirdiği gibi, fabrika sahipleri ve işletmeler maaş ödemek ve müşteriler için değişiklik yapmak için bakırdan yapılmış "esnaf jetonları" satın aldı. Tedavüle girdikten sonra, işçiler bunları bira, ekmek ve diğer ihtiyaç maddelerini satın almak için

Ulus devletler başka bir kripto para birimi benzeri tehditle başa çıkmak için daha yavaştı: kendi sınırları içinde dolaşan ve kendi ulusal darphanelerinin sorunlarıyla rekabet eden yabancı paralar. Bunların arasında New York'tan Çin'e dolaşan İspanyol ve Meksika "sekiz parçaları" vardı. Başlangıçta Büyük Britanya ve ABD dolaşımlarını tolere ettiler, ancak sonunda gümüşün kendisinden daha büyük yüz değerlerine sahip madeni paralar yarattılar. Örneğin ABD'de madeni paralar yasal ihale statüsünü kaybetti. Vatandaşlara, devlet darphanesinden bakır paralarla yabancı paraları takas etmelerine dört yıl verildi. 1861'de büyük ölçüde dolaşımdan kaybolmuşlardı.